بررسی ناتوانی اندام فوقانی در زنان حامله مبتلا به سندرم تونل کارپ

چکیده: زمینه و هدف: سندرم تونل کارپ مجموعه ای از علایم حسی- حرکتی است که در اثر فشار بر روی عصب مدین در مچ دست ایجاد می شود و تعداد قابل توجهی از مبتلایان این سندرم را زنان حامله تشکیل می دهند. هدف از انجام این مطالعه بررسی ناتوانی عملکردی اندام فوقانی و تاثیر آن در کیفیت زندگی در زنان باردار مبتلا به سندرم تونل کارپ بوده است. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 267 زن باردار تحت مراقبت در درمانگاه زنان بیمارستان های شریعتی و سپاهان اصفهان در سال 1384 انجام شد. از 52 زن باردار مبتلا به سندرم تونل کارپ و 54 زن باردار بدون علامت اطلاعات فرعی و زمینه ای بوسیله مصاحبه و معاینه و ناتوانی عملکردی اندام فوقانی بوسیله پرسشنامه dash (disability of the arm, shoulder and hand) جمع آوری و با استفاده از آزمون های آماری t و من وتینی تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: از مجموع 267 زن باردار مورد بررسی، 52 نفر (47/19%) با میانگین سنی 3/4±25 مبتلا به سندرم تونل کارپ بودند. 9/51 درصد مبتلایان اولین حاملگی را تجربه می کردند. 7/82% زنان مبتلا در سه ماهه سوم بارداری دچار درگیری عصب مدین شده بودند. میانگین افزایش وزن در طول حاملگی در زنان مبتلا به سندرم تونل کارپال 4/2±6/11 و در زنان بدون علامت 1/1±5/8 کیلوگرم بود (001/0p<). نمره کل و میانگین نمره سایر اجزاء سیستم نمره بندی dash در گروه زنان مبتلا به سندرم تونل کارپ بیشتر از گروه زنان بدون علامت بود (001/0p<). نتیجه گیری: ابتلا زنان باردار به سندرم تونل کارپ خصوصاً در سه ماهه سوم بارداری می تواند منجر به ناتوانی قابل توجه عملکردی در اندام فوقانی شخص مبتلا شود و به نوبه خود تاثیرات نامطلوبی بر روی کارآیی فرد بگذارد. بنابراین لازم است آموزش ها و آگاهی های لازم به مادران باردار داده شده و پیش آگهی بیماری برای فرد مبتلا ترسیم شود.